سوتیا

اصلا این هوا رو که مقایسه میکنم باهوای غلیظ اصفهان و تهران ،میبینم چقدرما خوشبختی داریم با این هوای رقیق و آب بی طعم.

خب فعلا توی یه مرحله خاکستریم،هم میدونم چی شده وهم نه.

یعنی چنان بلایی نازل شد که دارم فکرمیکنم چه راه جنائی پلیسی هست که تلافی کنم،من که آدم بچه دزدی نیستم،میمیرم برای بچه‌ها،آدم کارباچاقو وتفنگ هم نیستم که،پس چه کارکنم؟

واقعیت اینه که معلوم نیست اینجا جنوب تهرانه یاشمال افغانستان،ولی هرجا هست آدماش به نظر خوب میرسن ،نه کلاشن،نه شیادن،تواین چندروزی که اینجاییم گوشمون بریده نشده هنوز.

ازکنارخیابان که می‌گذشتم،به آینه بیشترماشین‌هایک ماسم نصب شده بود،یک سری هم ماسک‌هایشان راتازیر دماغشان پایین آورده بود وآقایی تا زیرچانه اش ،که بتواندسیگارش رابکشد.